ز نخل مصطفی چیدند بی‌رحمانه حاصل‌ها           چقدر آتش ازین مجمر خدا، افتاد بر دل‌ها

نباشد سخت‌تر زین مرحله از بعد عاشورا           که باید چشم ما افتد به چشم خیل قاتل‌ها

به روی ناقه عریان نشسته کوهی از ایمان           که افتاده به دست و پای او زنجیر باطل‌ها

به گل افتاده اکنون قافله ‌ای ساربان بنگر           ز اشک زینب کبراست مانده ناقه در گل‌ها

برای آن که ننشیند به قلب داغداران غم           ز روی نیزه می‌تابند سرها سوی محمل‌ها

سری بر نیزه و زینب کنارش، نیست اندوهی           کنار دوست آسان می‌شود اینگونه مشکل‌ها

رود منزل به منزل کاروان با داغ عاشورا           خداوندا درین وادی چه دلگیرند منزل‌ها

» شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل           کجا دانند حال ما سبکـباران ساحل‌ها»

به خط عشق «یاسر» می‌نویسد روی لوح دل           نباشد هيچ نُقـصانی میان جمع کـامل‌ها